Sunday, November 16, 2014, 4:44 pm
Ιn God Ι believe.
Therefore I believe in Angels,
and in their power to form a body.
Νίκος Καββαδίας
7 νάνοι στο SS cyrenia
[ΓΡΑΜΜΈΣ ΤΩΝ ΟΡΙΖΌΝΤΩΝ]
Εφτά. Σε παίρνει αριστερά, μην το ζορίζεις.
Μάτσο χωράνε σε μια κούφιαν απαλάμη.
Θυμίζεις κάμαρες κλειστές, στεριά μυρίζεις.
Ο πιο μικρός αχολογάει μ'ένα καλάμι.
Γυαλίζει ο Σημ της μηχανής τα δύο ποδάρια.
Ο Ρεκ λαδώνει στην ανάγκη το τιμόνι.
Μ' ένα φτερό ξορκίζει ο Γκόμπυ την μαλάρια,
κι ο στραβοκάνης ο Χαράμ πίτες ζυμώνει.
There are those moments, that is not me,
it is something, or someone, or some being.
From beneath or above or within me.
Απ' το ποδόσταμο πηδάνε ως τη γαλέτα.
- Μπορώ ποτέ να σου χαλάσω το χατήρι;
Κόρη ξανθή και γαλανή που όλο εμελέτα,
ποιος Ρήγα γιος θε να την πιει σ' ένα ποτήρι.
Ραμάν αλλήθωρε, τρελέ, που λύνεις μάγια,
κατάφερε το σταυρωτό του Νότου αστέρι,
σωρός να πέσει να σκορπίσει στα σπιράγια,
και πες του κάτω από ένα δέντρο να με φέρει.
That is either guiding me to move my edges,
or moving them instead of me.
Break into pieces, discover new pathways.
Untraceable passages.
* * *
Ο Τοτ, του λείπει το ένα χέρι μα όλο γνέθει,
τούτο το απίθανο σινάφι να βρακώσει.
Εσθήρ, ποιά βιβλική σκορπάς περνώντας μέθη;
Ρουθ, δε μιλάς; Γιατί τρεκλίζουνε διακόσιοι;
Κουφός ο Σάλαχ το κατάστρωμα σαρώνει.
- Μ'ένα ξυστρί καθάρισε με απ' την μοράβια.
Μα είναι κάτι πιο βαθύ που με λερώνει.
- Γιε μου που πας;
Μάνα θα πάω στα καράβια.
Strange forces, restore gates,
breaking blocks, opening pathways,
lifting waves,
within and outside of me.
My Guardian Angels light my path,
And in their presence I incarnate Archetypes.
Κι έτσι μαζί με τους εφτά κατηφοράμε.
Με τη βροχή, με τον καιρό που μας ορίζει.
Τα μάτια σου ζούνε μια θάλασσα. Χα! θυμάμαι...
Ο πιο στερνός μ'έναν αυλό με νανουρίζει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου